Reconstructie: hoe ‘totale chaos’ in het Westerkwartier tot het uitblijven van glasvezel leidt.
Bron: Focus Westerkwartier, Jonathan Ploeg
Op internet rondstruinen, een video afspelen of een e-mail versturen is in het Westerkwartier geregeld een helse opgave. De situatie schreeuwt om een oplossing. Maar komt die er wel?
De reactie die Laura Gall onlangs op Focus plaatste is tekenend voor hoe inwoners van het Westerkwartier over de aanleg van glasvezel in de buitengebieden wordt gedacht. Althans, de pogingen om tot aanleg te komen. Want hoewel er dringend behoefte is aan sneller internet liggen de eerste kabels nog altijd niet in de grond. En dat frustreert, blijkt:
Van alle kanten worden wij benaderd door glasvezelbedrijven en andere organisaties, zoals bewonerscommissies. Zeer verwarrend, omdat ieder zijn deel wil behouden of invloed wil uitoefenen. Het lijkt een totale chaos. Waarom slaat men de handen niet ineen, zodat er één verhaal en vooral één procedure ontstaat en daardoor de aanstaande gebruiker er iets van gaat begrijpen?
Ten prooi aan marktwerking
Ruim zes jaar geleden begon het allemaal met een ideaal: wat zou het mooi zijn als de voormalige gemeenten Grootegast, Zuidhorn, Leek en Marum op glasvezel worden aangesloten. Weg met dat ouderwetse, trage koperdraadje. En dan met name in de buitengebieden, want internet in de dorpen is over het algemeen snel genoeg.
